Met vertraging
Toen het Metta patroon van La Maison Victor uitkwam, zag ik overal op Instagram en blogs de resultaten hiervan verschijnen. De foto’s in het boekje hadden me niet echt overtuigd, ik vond het nogal ‘Engels oubollig’ aandoen, maar hier en daar verscheen dan toch een echt mooie Metta! Ook op beide naaiweekends waar ik tijdens het najaar aanwezig was, werden Metta’s genaaid. En die hebben me ervan overtuigd om zelf eentje te naaien! Tijdens het naaiweekend van Tina vond ik de ideale stof bij de stoffenwinkel van ‘t Stofuiltje, dus sloeg ik mijn slag. Het was een niet-rekbare donkergrijze stof met een subtiel ruitjespatroon. Toch nog mee met de ruitjesmode, zonder schrik te hebben dat ik me terug een puber voelde (Oh wat had ik zalige ruitjesbroeken in de jaren 90!). ?
Omdat ik overal gelezen en gehoord had, dat het patroon heel ruim viel en je best een maat kleiner maakte, mat ik zorgvuldig de patroondelen op. Mijn stof was namelijk zonder rek en ik wou zeker zijn dat ik in de broek paste. De naaijuf werd er bij geroepen en zij was er van overtuigd dat ik een maat groter moest nemen dan mijn gewone confectiemaat! Zelf twijfelde ik nog enorm, ik wou mijn broek niet te klein natuurlijk, maar ook niet veel te groot, dus plots 2 maten vergroten dan wat iedereen zei, vond ik absurd! Vandaar dat ik voor de eerste maal ever een testversie maakte in calico. ? Of hoe je dat ook schrijft dus… Mijn grijze stof wou ik niet verloren laten gaan, want ik was toen al overtuigd dat dit mijn favoriete nieuwe winterbroek zou worden.
De test zat eigenlijk behoorlijk goed, een beetje losjes en ietwat te lang (who would have guessed? ? ) maar verder wel ok, goed genoeg om in mijn echte stof te knippen. In de naailes werkte ik dus verder aan deze broek, hier en daar onderbroken door een afgezegde les of door het gemis van de juiste elastiek om af te werken… Overal zocht ik naar een donkergrijze of zwarte glitterelastiek, tot ik het wachten vorige week beu werd en een gewone zwarte nam om aan de boorden te zetten. En op zich is het zo wel mooi, net iets minder opvallend lijkt me.
Enige probleem was dat bij het passen de broek echt wel te wijd leek, zo een baggy geval. Dit kan bij momenten wel nog ok zijn, maar niet om als favoriete winterbroek door het leven te gaan. Aan mijn poep pofte de stof ook redelijk wat, dus besloot ik hem wat aan te passen. ?
De zijnaden werden aan weerzijden met 1 cm ingenomen, hetzelfde bij de tussenbeennaad vanaf de knie. Achteraan fronste de elastiek enorm, hiervoor had ik al een oplossing gelezen bij een medeblogster, zij had nepen gestikt in haar zitvlak! Dit zag er achteraf veel beter uit, maar je zag bijgevolg de nepen wel zitten… Dus nam ik 2 korte neepjes, van telkens 4 cm totaal in breedte. Zo valt mijn trui nog over de nepen zelf, maar sluit het wel beter aan aan mijn poep. En is het fronsen van het elastiek al veel minder! Al moest ik de elastiek ook wel 2 cm inkorten omdat anders de taille niet mooi aansloot… In alle geval, de broek is draagbaar geworden! Zolang je maar niet te dicht komt kijken of niet op de details begint te letten.?
Er zal een tweede exemplaar volgen (de stof hiervoor ligt trouwens al lang klaar, vandaar dat ik ook zo graag deze eindelijk eens af had!) maar dan wel zeker in een maat kleiner. De nieuwe stof is wel rekbaar, dus ik zal er zeker in kunnen ! ?
